ENTRE O CONSERVADURISMO E O POSTMODERNISMO

Pois entre un conservadurismo que está imperando nalgúns estamentos, coa volta o de antes, o clericalismo e tradicional, e o postmodernismo mais radical , que din pintar sin pintura, e que curiosamente tamén en ocasión apoiado por gobernos conservadores, atopamonos moitos dos pintores actuales, que aínda consideramos que a pintura ten algo que decir, que sirve de canle de comunicación e expresión, de sentimento e reflexión, de crítica constructiva e que amplia os coñecementos das persoas.

Unha pintura, inxerida na nosa cultura, que bebe de certas tradicións nosas, mais que se actualiza e moderniza, e que intenta aportar algo novo e interesante a sociedade, para que esta sexa mais xusta, solidaria, democrática e implicada nos problemas sociais e culturais do noso Pais.

A COMUNICACIÓN NAS ARTES PLÁSTICAS

Unha das tarefas das artes plásticas e a de servir de canle de comunicación. Sendo as artes plásticas unha manifestación mais da cultura e das artes en xeral para un Pais, e que a través delas os creadores expresan as súas visións das cousas, dos coñecementos, impesións, sensacións, a comunicación que se transmite a propia sociedade forma parte do seu contido.
Mais tamén, aparte da comunicación, as artes plásticas queren ter coa sociedade, e coa súa cidadanía uns transvase de reflexións, de actividades participativas, para así completar esa comunicación tan necesaria da relación entre creadores e público.
O público interesado nas artes plásticas, vai completar e complementar o aportado pola visión do propio artista, o ser este público, o que reciba , complete e forme tamén a súa propia visión das cousas, coas súas reflexións, críticas e aportacións.

SEGUIRÁN OS RECORTES

Pois é moi posible que sigan os recortes no tocante a cultura, e logo tamén as artes, pois o novo goberno suprimiu o Ministerio de Cultura, coa respectiva partida económica e aspectos que farían que tuvese un desenrolo mais intenso.
Unha vez mais os conservadores, consideran a cultura algo sustituible, algo secundario, non dándose conta que a cultura e as artes, ademais de coñecementos aportan riqueza para un pais, o xenerar beneficios económicos e postos de traballo.
Outro tanto lle ocurre a Investigación, co cal mal nos vai ir, sin o desenrolo preciso das artes e das investigacións, paralizase dalgunha maneira as iniciativas, a creatividade, e as oportunidades, que sempre xeneraron riquezas, tanto materiais como espirituais, da formación, coñecementos e creatividades humanas.

EXPOSICIÓN COLECTIVA NA GALERÍA CITANIA

Tuvo a ben a Galería Citania de Compostela, facer unha exposición colectiva de diversos artistas galegos, entre os que me encontro, como exposición de final de ano 2011. Alí coíncidimos pois, artistas de distintas xeracións e de diveros estilos, mais todos con obras actuales.
Dende a figuración a abstración, dende traballos en lenzo , tabla e papel, pintura, debuxos e gravados, xunto tamén a escultura.
Dende Xulio Maside, Pardiñas, Morquecho, Figueiras, Vicente Prego, Aurichu, Nolo Suárez, Baldo Ramos, Cruz Pérez, en pintura, e Alvaro de la Vega e F. Pazos en escultura. Todo un bó acontecmento como remate do ano e para os que gusten da arte, pintura e escultura que se está a facer actualmente por estes artistas. Parabéns logo os responsables da Galería Citania, Euloxio Ruibal e Montse Nieto.

DÍA DE AUGA E VENTO

Soplaba o vento con forza e a auga caiga a chaparróns, un remuiño de ar levoume o paraugas deixandome a intemperie, entre a auga e o vento.
Molleime, recordando aqueles invernos tamén de augas, de xogos aínda chovendo, mollados para a casa, logo abrigandose e cambiando a roupa mollada.
Na retina e no maxín, quedaron imaxes líquidas, non moi claras, sensacións de humidades e auga, que fun recollendo, que fun logo elaborando, compoñendo, humedecendo, nos papeis e nas taboas, ata que foi saínda algo pictórico, que recollía aquelas sensacións dos corpos e as miradas molladas.

EN RECORDO DE MANUEL VALEIRAS

Atopei fai uns días o amigo e compañeiro de cuestións artísticas dos anos 80, Luis, que tamén formou parte no inicio de ANAKOS, e comentoume que o tamén amigo e compañeiro, que tamén estuvera o inicio en ANAKOS, o escultor Manuel Valeiras, facía un tempo que había falecido.
Por eso quixen facerlle un pequeno homenaxe, polos momentos, xuntanzas, exposicións, e charlas que compartimos. Manuel Valeiras, estudara en Mestre Mateo escultura, e log estuvo varios anos co escultor de Bonaval, Fernando García. Destacaba o seu traballo coa pedra, donde lle daba formas conxugando certa figuración, con elementos mais xeométricos, mais próximos a abstracción, mais sempre con referentes, a temas diversos.
Amigo Manuel, os que che coñecimos, teremos recordos por tempo teus daqueles anos 80, de intensidade artística, sobre todo pola zona vella Compostelán.

DESPROPORCIONADA ACCIÓN POLICIAL

Tuvon lugar fai días en Compostela unha desprorpocionada acción policial para dexaloxar os "okupas da sala Yago", co que fixeron tamén eles unha okupación da rúa do Vilar, e logo ademais detuveron e cargaron contra manifestantes.
Si ben é certo, que o metodo da okupación de locales abandonados non é a mais axeitada, como neste caso, para reivindicalos como locales para a cultura, as cousas teñen que levarse polo camiño do diálogo, da flexibilidade, da comunicación, de achegamento de posicións, antes de utilizar a forza e a violencia, por ambas partes.
Mais si é certo que o cine Yago, está abandonado, a punto de derrumbarse, e cumpre que o Concello axilize os tramites necesarios, para restauralo e poñelo a funcionar como local cultural de diversas actividades, e non facer o que fan, levar toda a actividade cultural para a Cidade da Cultura.

HOMENAXE A LUIS SILVOSO

Tuvo lugar fai uns días, alá en Cambados, na súa galería Borrón 4, a homenaxe o galerista Luis Silvoso, falecido recentemente, e donde se xuntaron diveros amigos, artistas, familiares, para facaerlle unha ben merecida homenaxe, que foron organizando ultimamente os seus familiares.
E é que Luis ben a merecía, pois era unha persona amable, preocupado e interesado polos artistas que levaba, que lle facía exposicións na súa galería, conversador e amigable. Sentín non poder ir a citada homenaxe, mais logo, pensando nos momentos e exposicións que tuven con él, foime saíndo un pequeno traballo, como a miña homenaxe particular dende a propia pintura.

NOVE ANOS DO "DESPRESTIGE"

Xa pasaron nove anos do accidente do Prestige, que pola mala xestión dos políticos que gobernaban naqueles momentos, convertironna nun desastre ecolóxico, nunha marea negra sin precedentes que emporcou de chapapote a costa galega.

Mais foi grazas o moitos voluntarios, tanto de Galiza, como doutras partes e pobos que se solidarizaron con nós, como lle fixo frente a tanto desastre, e limparonse gran parte das zonas afaectadas. Logo o mar e o tempo, fixeron o resto. Mais as pérdidas foron cuantiosas en todos sentidos.

O orgullo do noso pobo viuse unha vez mais nas situacións complicadas, demostrando valentía, solidaridade e protesta ante o sucedido. Tamén os artistas e xente da cultura , estivemos implicados no movimento NUNCA MAIS, para denunciar estas mareas negras, que traen a morte as nosas costas.

PROCESO CREATIVO

Ocurren as veces cousas imprevistas durante o proceso creativo, como certos accidentes, achádegos, imprevistos, manchas, incorporacións de novos elementos, que sin querer vanse incorporando o dito proceso creativo.

E son precisamente estas novas incorporacións durante o proceso creativo, os que lle van aportando eso que debe de conlevar toda creación artística, a liberdade, a intuición, a creatividade e a flexibilidade, que nos dá aperturas a novas visións das cousas.

Nolo.

SUPRIMEN AS AXUDAS AS ASOCIACIÓNS CULTURAIS

Tendo en conta que as asociacións culturais do noso pais, que pasan das 1000, son as que realizan unha acción cultural e artística cercana a cidadanía, contando coa súa participación e fomentando por tanto a democratización real e social, non ten sentido o recorte e anulación de ditas axudas económicas por parte da Consellería de Cultura.

Xa dende distintos ámbitos culturais do pais, mostraron a súa disconformidade, xa que non se ve como unha cuestión tanto da situación de crisis actual, sinon mais ben como decisión política, para en cambio invertir en outras cousas que si lle interesan a Consellería. Perdese desta maneira, democracia, sociedade civil, sociedade cultural e participación directa, activa e creativa, xa que terán que pechar moitas delas, e outras terán que disminuir as actividades. Dende o campo artístico, tamén rechazamos estes recortes e anulacións de apoios a cultura activa e particpativa dos creativos e dos cidadáns.

EN RECORDO DE LUIS SILVOSO

Ainda están frescos os recordos da miña ultima exposición co amigo e galerista Luis Silvoso(recentemente falecido), na súa galería de Cambados, Borrón 4. Mantivemos varias conversas previas, e os dous estabamos ilusionados, pois era unha proposta algo novedosa, o xuntar dous elementos como a auga e a música. Elementos polos que os dous sentiamos bastante predileccións.

Logo na montaxe e inauguración, encaixar as obras no sue espacio, algo pequeno pero entrañable, as risas, as historias, as conversas cos amigos comúns, conversas entorno a arte e a cultura, as presentacións de novos amigos-as, a amabilidade e familiariade coa que nos recibía sempre Luis.

Así era él, de conversa amable, sempre tendendo a mán, suxerindo cousas, aceptandoas tamén, risas, historias, amizades, arte e cultura. Sempre estarás no recordo, como na composición de esa exposición conxunta de pinturas e amizade, o "Sons das Augas".

EN DEFENSA DAS LIBRERÍAS

Fai moitos anos, cando dende logo era mais novo, entrar nas librerías era como entrar nun mundo máxico, alí estaban cheas de libros que se podían consultar dende historias, fantasías, viaxes, libros de arte, novelas, literatura clásica, etc.

Agora, que tamén vou, un vai con menos tempo, miranse as novidades, libros de arte, e algo que chame a atención. As librerias están a ter problemas, tanto de público, como de venda de libros. Aínda por riba a Xunta non lle paga o que lles debe, co cal está contribuindo a que teñan que seguir pechando.

E importante, tanto para nós como lectores, para a cultura e para o noso Pais, que sigan existindo as librerías, como punto de encontro cos libros, co saber e cos coñecementos.

Un saúdo.

COLECCIÓN DE ARTE DE LITONOR

Fai uns días tuvo lugar na Igrexa da Universidade de Compostela a presentación da Colección Litonor, empresa de impresión gráfica, que o longo dos anos foi facendo unha colección de arte moi interesante, e tamén un apoio a actividades culturais.

Alí encontrámonos moita xente coñecida de Compostela, de distintos ámbitos, mais tamén moitos dos artistas que tiñan obra alí exposta da Colección Litonor.

Tamén co motivo da citada exposición, editaron un fermoso cátalogo, con reproducións de moitas obras, algunhas que non están expostas, e tamén con interesantes textos de escritores e críticos. Na colección están artistas xa consagrados e moi coñecidos, e outros que non o son tanto, mais con obras todas elas interesantes.

Así pois parabéns a todos os de Litonor, e os que fixeron posible dita exposición, e sobre todo a Victor Ferreira, un dos alma mater do proxecto cultural Litonor.

VIVENCIAS E EXPERIENCIAS NA ARTE

As vivencias e experiencias son importantes para a vida e para a arte. con elas vamos configurando a nosa existencia, as nosas ideas, o noso pensamento, sacando impresións e reflexións sobre o que nos acontece, das dificultades, dos erros e dos fracasos.

E na arte, todo este bagaxe, aplicase dunha maneira ou de outra, de forma consciente ou inconsciente, sendo xa o proceso de reflexión e interpretación das vivencia e experiencias, parte determinante do proceso artístico.

FAME NEGRA EN SOMALIA

Está a zona chamada do corno de Africa pasando dende fai tempo moita fame. Mais agora Somalia está tendo unha situación catastrófica, con miles e miles de mortos por fame, con guerras e emigracións.

Mentras a FAO, os paises ricos, e outros organismos non dan posto en marcha as medidas necesarias para acabar ou solucionar dito problema.

Dende o campo artístico, xurden iniciativas, que queren axudar, o cal ven a demostrar unha vez mais o compromiso e a solidaridade dos artistas coas causas xustas e sociais.

NON AS TOURADAS

Na Galiza, sempre se respetaron os bois e as vacas, que son necesarios para os traballos do campo, e para a cría de becerros, e para manter unha economía no rural. Pois iso aquí, nunca houbo interés polas corridas de touros, mais ben estas foron un espetáculo imposto, sobre todo no franquismo, donde as casi únicos espetáculos eran os touros e o fútbol.

Mais a quen lle interesen, que asista as corridas de touros, pagando todo o coste. O que non pode ser e que concellos como neste caso o da Coruña, pague parte de ese espetáculo con subvencións. Mentras, moitas iniciativas culturais e artísticas quedan sin apoio e con escasos apoios.

Eu súmome as divesas iniciativas e protestas, que están salindo estes días en Coruña e Pontevedra, en contra das touradas, xa que estas en ningún modo pode considerarse unha actividade cultural, o facer sufrir e logo matar a un animal como o touro.

PROXECTO CÁRCERE

Tuvo lugar fai uns días un proxecto moi interesante levado a cabo por varios artistas, algúns deles amigos, na cárcere da Coruña, que se chama precisamente Proxecto Cárcere, para abrir a cárcere a liberdade creativa, con diversas actividades culturais e artísticas.

Así a cárcere, que foi lugar de represión e de falla de liberdade, e que hoxe en día está desocupada, ocupouse pola xente da cultura para crear en liberdade, pinturas, instalacións, poesías, fotografías, etc. , coa finalidade de reclamar este espazo para a cultura, para que a cidadanía a utilice , par potenciar a liberdade creativa.

Así pois unha iniciativa interesante, para poñer en valor cultural un lugar emblemático da Coruña, nun momento dificil para creadores, que teñen dificultades para mostrar os seus traballos e as súas propostas, que ademais fanse cousas compartidas, establecense novas relacións e propostas, nun novo clima de liberdade, de entusiamos e de creación. Parabéns a todos os organizadores e colaboradores.

ENFRONTAMENTOS DOS DO 15M

Parece que algúns dos do 15M optaron pola vía do enfrentamento e da confrontación, é esta non e a mellor forma de denunciar problemas e buscarlle solucións, xa que ata agora tiñan outros metódos mais efectivos, concentracións, actos, xuntazas, redacción de propostas.

Moitos de nós, levamos anos xa indignados, polo paro, o poder da banca e os mercados, a falta de oportunidades para os xóvenes, a falta de apoio a cultura feita polos creadores do pais, .... Mais canalizamos estas protestas por outras vías. Participando a nivel individual e colectivamente, en grupos de opinión, en asociacións, en colaboracións con certas institucións, partidos políticos, asambleas, e outras formas, presentando alí iniciativas, as nosas problemáticas e as posibles solucións.

Mais tamén, cando estas propostas e iniciativas, non son tidas en conta, ou cando hai claras agresións o noso idioma e a nosa cultura, o medio ambiente, ou por causas xustas, salimos as rúas en manifestacións, concentracións e protesta, pero por medios pacificos, sin necesidade de enfrentamentos e confrontacións violentas.

ENTRE ARTISTAS AMIGOS

Pois están tendo lugar estes días varias exposicións de artistas amigos, o cal me alegra moito, xa que é un momento de reencontro tanto con eles como con amigos comúns, de falar de novos proxectos ou no que estamos a traballar na actualidade.

Si fai uns días tuveron lugar as exposicións dos artistas amigos como Olmo Blanco, Vicente Prego, e na colectiva de mulleres "Que ves cando me ves", donde participan varias coñecidas, agora inauguran na Sala de exposicións do Poligono do Tambre, os tamén amigos, os escultores Nando Pereiro e Alfonso Rivero e o pintor Manuel Nietto. Todos eles de anos de traxectoria e de obras interesantes, o cal vai dar lugar a unha exposición colectiva moi interesante e orixinal, o combinar de forma intensa as formas e forza das esculturas co colorido das pinturas de Nietto, de ampla gama de cores, dende os azues ata os laranxas.

Así pois unha exposición interesante, digna de ver e disfrutar, donde a arte compostelán sigue a estar presente e activa, a pesar de atrancos e dificultades as veces, por parte de certas institucións, que solo pensan en modas e novidades que veñen de fora.

ENARBORAR O BOSQUE

Tuvo lugar o día 5 de Xuño, en celebración da defensa do medio ambiente a convocatoria de Enarborar o bosque, iniciativa do pintor Deli Sanchez e do colectivo Arteu, que xunto a outros artistas e asociacións como ADEGA, convocaban a distintos tipos de actividades artísticas nas beiras do río Tambre, na zona de Chaián.

Alí acudimos un grupo de xente, entre artistas plásticos, poetas, fotografos, músicos, magos, e tamén nenos, e familias, que entre todos fixemos unha xornada lúdica, festiva e tamén reivindicativa, cada un coa súa producción artística. No meu caso algo especial, xa que fun ata alí acompañado do escultor Nando Pereiro en bicicleta, logo de bastante tempo sin usala.

A xornada resultou de grande interés, e ademais as produccións alí feita, xunto con algunhas inspiradas na defensa da nosa natureza, serán logo expostas no CEIDA de Oleiros, co cal terán un valor engadido, a ser expostas o público as distintas obras , entre pinturas, fotografías, poesías, videos, xunto o manifesto de Enarborar o bosque. Así pois unha boa iniciativa, que debería ter continuidade en sucesivos anos.

ARTE E COMPROMISO

A arte, e polo tanto a pintura, ademais de reflexar a contemplación , a observación e a interpretación das cousas, da natureza, da vida, tamén ten que levar en ocasión reflexión e compromiso coas causas xustas. Como é o caso das agresións a natureza, os animais, as persoas.

Por eso ante os utimos casos de violencia de xénero, donde as mulleres siguen a ser as victimas, donde aínda sigue a imperar unha sociedade machista, os artistas temos que tomar partido ante esta lacra social, que lexos e disminuir e desaparecer, sigue a golpearnos con demasiada frecuencia hoxe en día.

MALOS TEMPOS PARA A CULTURA

Os resultados das eleccións municipais non foron xustos nin por supostos bós para as políticas das esquerdas. Sendo os culpables da crisis económica e social as políticas neoliberais das dereitas, dos especuladores, dos das ganancias rápidas coas construccións salvaxes, os mercados dictando as normas,..., todas medidas da dereita, pois fixose recaer a crisis nos gobernos de coalición das cidades, que fixeron o posible por aminorar os efectos da crisis.

As políticas do PSOE para aminorar a crisis, políticas de dereitas, de recortes salariales de conquistas sociais, son o programa oculto da dereita do PP, e sin embargo a cidadanía deisouxe convencer por esta, e logrou ganancias electorais, mesmo donde tiñan corrupción e implicados pola xusticia.

E as políticas culturais da dereita, amparandose na crisis, son recortes para a producción cultural e artística propia, favorecer os grandes eventos e as grandes empresas culturais(case sempre de fora de Galiza), o desprecio polo noso idioma, e deixar o marxen a creadores, asociacións culturais e artísticas, e as industrias pequenas propias do noso Pais. Polo tanto aveciñan MALOS TEMPOS PARA A NOSA CULTURA.

O ESCANDALOSO DENTRO DA ARTE CONTEMPORÁNEA

Pois o parecer xa levamos uns anos donde certas manifestacións da arte contemporánea destacan polo escandaloso, escatolócico, mal gusto, uso de calquer cousa, coa mensaxe implicita do "todo vale". E así asistimos a espazos cheos de ovos de galiñas, de escombros, de bolsas da basura, de restos de comidas, de carnes envoltas en trapos, de animais discados ou en formol, de merda de cabalos, animais vivos, etc. Mais o curioso de todo esto, e que estas obras ou exposicións, teñen boas críticas a maioria das veces, levan premios, ou son seleccionadas para Bienais ou mostras internacionais, co beneplácito dos entendidillos do mundo da arte.

Mais a mín como a outros moitos producenme certo rechazo, certa incomprensión e desacougo, mais tamén forza para seguir co meu traballo e cos meus proxectos, coas miñas innovacións e reflexións, coa relación entre ética e estética, con compromiso dende o traballo ben feito, e non solo para provocar, baleirar de contidos artísticos as obras ou simplemente chamar a atención.

SENSACIÓNS DO LUGAR

En certa medida as cousas gardadas na memoria de sensacións, lugares, feitos, vivencias, teñen unha presencia importante nas obras dos artistas plásticos, que logo vanse axustando no proceso creativo as formulas e os estilos que ten cada un.

Algo de esto foi o que tratei de expoñer na mostra : "Encontros en Breogania", xunto cos compañeiros, Alfonso Ramón, Nando Pereiro e Aurora Santos, e donde eu presento cadros que pertenecen a serie : SENSACIÓNS DO LUGAR.

Sensacións do Lugar, xa que de algunha maneira evocan as sensación que aínda manteño na memoria de estancias e vivencias polas terras das miñas aldeas, e tamén polo río Tambre, de estar nas mallas, de ver os traballos dos campos e das terras, as paisaxes nas distintas estacións do ano, de cores e luces, ... un pouco de todo esto está recollido o longo de anos, en pinturas, en cadros, que algunha vez van saindo , con emoción e interés, para recoller algo desas sensacións recollidas por esos lugares.

MAIS CRÍTICAS A CULTURA OFICIAL DA XUNTA

Siguen a sucederse as críticas por diversos sectores da cultura galega a actual política cultural que esta a levar a Xunta centradas principalmente nos recortes presupuestarios, as baixadas das subvencións que van dende un 30% a un 50%, e os atrasos en pagar partidas económicas pendentes dende o ano pasado.

Así sectores como o do teatro e o do cinema e audivisual, agora estánse a sumar sectores das salas de actividades diversas, como a NASA, e tamén os divesos festivais que se estaban a facer no noso Pais en tempos anteriores, que ven recortados os presupostos ata tal punto que son inviables de facer.

Mais teñen razón estes sectores culturais, de que coa disculpa da crisis, o que están dende a Consellería de Cultura e a levar a cabo un plan para desfacer a cultura feita en Galicia por profesionais comprometidos coa lengua e a nosa cultura , por asociacións profesionais e demais, para sustituila por un cultura do espectáculo e celebridades, tipo Xacobeo, Catedral e Cidade da Cultura, ou festivais con moi pouca presencia de artistas galegos.

Mais a pesar das dificultades, seguiremos traballando e facendo propostas creativas, mirando novas formas de integrar os públicos e cidadanía, facendoa participe, para lograr unha nova cultura activa, democrática, progresita e participativa.

ENCONTRO EN BREOGANIA

Pois este é o título da exposición na que vou participar, no Concello de Oroso-Sigüeiro, convidado polos compañeiros artistas, Alfonso Ramón, Nando Pereiro e Aurora Santos. O cal é todo un feito de compañerismo o convidarme a participar con eles, nuns momentos en que predomina o individualismo e a búsqueda do éxito ou prestixio de cada un sin importarlle os demais.

O título responde un pouco o meu modo de ver, a que é un encontro de 4 artistas con distintos estilos, dende a escultura diversa, ata a pintura-escultura, e a pintura -pintura. O de Breogania, xa que é a terra donde estamos, actuamos e nos servimos dela, cos seus materiais, como pedras, pigmentos, ou outros elementos.

Eu presento unha serie de traballos co título : "Sensacións do lugar", traballos feitos o longo do tempo, e que teñen que ver con vivencias, sensacións e experencias, precisamente por esos lugares, de Sigüeiro e das próximidades, donde habitan ou habitaron, familiares e amigos, e que dende pequeno fun visitando, estando e disfrutando. Polo tanto unha mostra colectiva de 4 artistas que aportan distintas visións, das súas experencias e reflexións.

Un saúdo.

ENTRE AMIGOS E POETAS

Tuvo lugar fai uns días un recital de poesía no DADODADA, para presentar a colección de poesía erótica que publica a Asociación Caldeirón en colaboración co Concello de Malpica. Alí atopei a vellos amigos poetas, que facía tempo non veía, como Paco Souto e Eduardo Estévez entre outros.

E con Paco Souto, falei algo dos tempos de fai anos, cando xunto con outros tamén poetas, puxeron en marcha Edicións do Dragón, e logo Letras de Cal, con iniciativas de recitais de poesía, e colaboracións de pintores e outros artistas, e donde tamén en algún número colaborei eu.

E pois de agradecer a personas como Paco, con distintas iniciativas culturais, poéticas e artísticas, que sigan a traballar en tempos difíciles como os actuales, na arte e na cultura de este noso pais. Agora co proxecto da Asociación Caldeirón, e co certame de poesía erótica, poesía de todas formas que fala dos sentimentos, do ser humán, das vivencias e experencias.

O amigo Paco, que xa leva anos en Malpica, anda tamén o percebe, mais sigue a ser un percebeiro de poemas, ideas e soños, para conquerir unha sociedade mais human e mais xusta, mais culta, reflexiva e combativa. Así que parabéns e a seguir con iniciativas culturais e artísticas.

MAIS CINE GALEGO

O audiovisual en Galiza está tendo cada vez mais presencia, interés e éxito, tanto por autores xa veteranos como polas novas xeracións que se están a incorporar, e esto e moi bon tanto para a industria cultural do audiovisual, como da cultura galega en xeral.

Así algunhas películas como , O lápiz do carpinteiro, 13 badaladas, 18 comidas, Retornos, Mar libre, Os Crebinsky, entre outras, son recoñecidas en festivais e premiadas. E estánse a facer novas de interés como A cicatriz blanca de Margarida Ledo, ou Doentes de Gustavo Balza e Antón Reixa, dan mostra do pulo e atualidade do cinema e audiovisual galego.

Así tamén quedou claro na entrega dos premios Mestre Mateo, e donde algúns dos premiados, como Miguel de Lira, criticou a Consellería de Cultura e o seu conselleiro, polo pouco apoio o audivisual e a reducción dun 50% das aportacións públicas. E este é un sector, como algúns outros da cultura, que necesita apoios económicos, xa que hai moitos gastos e inversións. Mais os nosos dirixentes políticos, solo entenden o parecer a cultura como negocio e mercado, e non como unha necesidade social, cultural e de coñecemento.

EN DEFENSA DA VIDA E DA NATUREZA

Que a actividade artística é principalmente unha actividade individual é certo, xa que maioritariamente cada un de nós crea e traballa no seu taller, co seu estilo, cos seus materiais, coas súas ideas, compromisos, etc.
Mais tamén é certo que moitos de nós andamos con frecuencia a procura de actividades artísticas e culturais colectivas, a participar de diversas formas en cousas que nós preocupan como artistas e tamén como cidadáns. Así agora nestes momentos concretos, andamos varios de nós a participar tanto en manifestos, encontros e exposicións, donde a defensa tanto da vida como da natureza teñen unha presenza importante.
Así temos a participación en iniciativas como : "En contra das nucleares" , "Enarborar o bosque", "Ponte no medio, móvete polo territorio". Esperemos que todas estas iniciativas, xunto con outras novas que poidan xurdir, teñan o éxito esperado, e sirvan para contribuir a defensa da vida e da natureza e dunha sociedade mellor. Saúdos.

VOLVEN TEMPOS DE CENSURA

Pois sí, parece que volven tempos de censura polas recentes manifestacións tanto do PP, como do Arzobispado, debido a exposición de arte do Auditorio de Galicica, Casus Belli-Refutación do contexto, donde se exiben obras que xa no seu momento foron refutadas, arrinconadas, ou ben prohibidas.

Así o que lles produxo mais rechazo os do PP e o Arzobispado, está o Cristo das Rias Baixas, do pintor Manuel Moldes, donde representa a un traballador cruzificado boca abaixo e desnudo, no contexto histórico de Pontevedra, e unha foto de Simón Pacheco con simboloxía relixiosa. Curiosamente o Cristo de Moldes, xa fora censurado fai uns 25 anos nunha bienal de Pontevedra, por xente do PP.

Ante esto temos que defender a liberdade dos artistas a expresarse, que é unha liberdade democrática, e que certamente as veces choca co gusto de certos políticos ou xente de outras ideas, mais ahí está a liberdade de quen non queira ver esas obras. O que é repudiable, e que o PP utilice de forma oportunista estes temas para desprestixiar a artistas, comisarios, e políticos que aceptaron esa proposta artística.

Un saúdo.

NUCLEARES NON

Fai xa mais de 30 anos algúns xa protestamos contra das nucleares, contra a nuclear que nos querian poñer en Xove, logo contra dos verquidos radiactivos na fosa atántica, e a partir de ahí seguimos as protestas contra distintas formas peligrosas da enerxía nuclear.

E porque consideramos a enerxía das centrais nucleares demasiado peligrosa, que solo beneficia as grandes eléctricas e as industrias armamentísticas. Así tuvemos os accidentes de Cofrentes, Garoña, Chernobil, e o mais recente da xaponesa Fukushima. Aparte xa das bombas nuclesares de Hiroxima e Nagasaki.

Esto non quere decir que outros usos de elementos nucleares para fines médicos e pácificos sexan válidos, útiles e benificiosos para a humanidade, mais en canto a enerxía, algún pensamos que se ten que ir as menos contamiñantes e peligrosas, como o vento, o sol, a biomasa, a maremotriz, entre outras.

Un saúdo.

CONTRA DAS GUERRAS

Estou tranquilamente pintando no meu taller algo relacionado co bo tempo que estamos a ter, coa entrada da primaveira, con cores amables que reflicten unha certa paz interior-exterior, coas agradables cousas que ten a vida.

De pronto o cambiar de emisora na radio, collo unha que está dando noticias de guerras, de mortes, de destruccións, en Serra Leona, Libia, outro ataque de Israel a Palestina, con mortes de civiles, de persoas que queren escapar das bombas, das balas, da destrucción e acaban sendo tamén victimas das malditas guerras.

Con cabreo e rabia teño que cambiar o que estaba pintando por outra cousa que unha vez mais sirva para decir non as guerras e si a paz.

Un saúdo.

FORO DE DEBATE EN ACHEGARTE

Xa publicaron as conclusións do foro de debate de ACHEGARTE, donde participei xunto con outros compañeiros e compañeiras, nun exercicio de compromiso e liberdade, neste tempos difíciles para a arte e a cultura, xa que algunhas institucións solo pensan en grandes concertos, grandes eventos, case todos de fora, e apenas apoian a cultura que se fai no noso Pais.

De ahí que sexa cada vez mais necesario a existencia deste foros, donde se achegan directamente por parte dos creadores, a situación das artes e da cultura nosa e as posibles solucións. Así entre as miñas aportacións están :

Ter mais en conta as propostas de grupos de artistas e asociacións, promocionadoas e divulgandoas, abrir mais espazos e utilizar mais os xa existentes para dar cabida a esas propostas, acercándoas mais os públicos. Facer interrelacións con outras propostas de sectores artísticos, como os da póesía, teatro, contacontos, intervencións en espazos. Fomentar mais o intercambio con artistas e propostas doutras cidades e paises, como Portugal.

Un saúdo.

" ACHEGARTE"

Tuvoi lugar fai uns días a feira da cultura galega "ACHEGARTE", na Coruña, organizada pola Concellería de Cutura, que ben dirixe Mª Xosé Bravo, e distintas asociacións da cultura, e que logrou xuntar alí a distintos sectores profesionais relacionados coa cultura galega, como escritores, música, poética, ilustración, artes plásticas, asociacións culturais, asociacións de diversas actividades relaciónadas coa cultura, fundacións, etc.
Así pois un amplo abano de posibilidades, de innovacións, de propostas, mais sobre todo de creatividade viva da xente do noso Pais. Algo que contrasta sin embargo co pouco apoio institucional que recibe a nosa creación, xa que algúns (os da Xunta atual) empeñánse en que cultura e o que xira entorno o Xacobeo, a cidade da cultura, os os grandes eventos e espetáculos.
Cousa mois distinta do que había en Achegarte, cultura feita polos sectores profesionais, que ademais houbo debates, mesas de traballo, para logo dar lugar a un manifesto, e as conclusión dos distintos foros abertos a participación da xente implicada na cultura, coas súas aportacións e inquedanzas. Todo un exemplo a seguir en sucesivas convocatorias, que cada vez ademais teñen mais éxito.

A MÚSICA NA ARTE

A música e a arte, teñen cousas en común, como ritmos, interpretacións, composicións, variacións, expresións..., ademais as dúas forman parte da expresividade e sensibilidade humana.

E fai uns días inaugurouse precisamente con este nome : A MÚSICA NA ARTE, unha exposición de arte colectiva na Coruña en Portas Ártabras-Amigos dos museos de Galiza, donde paticipo xunto a outros amigos e colegas, e donde dende distintas interpretacións os artistas participantes facemos unha reflexión fundamentalmente pictórica sobre esta relación.

Tamén case sempre, os artistas plásticos, mentras traballamos en solitario nos nosos talleres, escoitamos música, música diversa, dende folk, clásica, jazz, pop, rock, ... que nos axuda no proceso inspirativo e creativo, tendendo pontes e achegamentos nos resultados dese proceso creativo.

Así pois unha exposición interesante, diversa, creativa, que relaciona e fai unha homenaxe a música diversa que nos acompaña, que nos suxire, que nos axuda na inspiración e creación.

Un saúdo

EXPOSICIÓN DE MANUEL NIETTO

Unha definición de arte e de pintura , que me parece acertada e interesante e aquela que dí, que a arte e a pintura é o reflexo das experiencias sensibles, no caso da pintura o reflexo por medio das cores, debuxos, grafías, materiais diversos, das experencias vividas e sentidas.

Esto ven a conto pola exposición do meu amigo e compañeiro nesto da pintura, Manuel Nietto, que estes días expón na Galería Arte Imagen da Coruña, a súa exposición titulada : " Una mirada marina", donde recolle as súas experencias mariñas na ría de Muros, as súas navegacións, as salidas en velero, as visións en distintas horas e estacións do monte Louro, o porto, en definitiva mar, paisaxe e vivencias por aquelas terras.

Os que nos gusta o mar, sentimolo como un elemento mais das nosas vidas, das nosas vivencias, e dende logo qsueda reflexado no noso traballo pictórico, un mar para sentir, pensar, vivir e disfrutar, polo que temos que seguilo coidando e non estragalo con contaminacións ou malos usos, para seguir a navegar e sumerxirse entre ondas e pensamentos mariños.

Como fai o amigo pintor Manuel Nietto.

Un saúdo.

50 ANOS DA A.C. O GALO

Tuvo lugar estes días unha exposición dos primeiros 20 anos da A. C. O Galo, o cumprirse 50 anos da súa formación. Exposición no seu local de Compostela, mediante diversos paneis informativos, trae a memoria a formación desta asociación, unha das primeiras na defensa da lingua e cultura galega, en tempos díficiles como os do franquismo.

Exposición realizada pola labor intensa de diversas persoas e de diversos estamentos. Como Gurriarán da Fundación 10 de Marzo, o Concellería de Cultura de Compostela, e a propia A. C. O Galo, co seu presidente Oscar Refoxo. Precisamente a Oscar Refoxo, fixoselle unha homenaxe por levar tantos anos facendo posible que O Galo, a pesar de dificultades seguira adiante, facendo cousas e cantando.

Alí na inauguración atopámonos con antiguos membros, como Xulio Maside, Menani, García Bodaño, Oscar Refoxo, Encarna Otero, e outros incorporados mas tarde, como Chico, Manuel Vilar, Mauel Vázquez, Marcos, Adrián ,eu mesmo, e outros mais novos como Nando Pereiro.

Unha boa oportunidade para que a A. C. O Galo siga activo, con novas ideas e proxectos, e dende logo que siga cantando.

Un saúdo.

TEMPO DE OBSERVACIÓN e PENSAMENTOS

Nestes días que xa mellorou algo o tempo, mais que as noticias agobiannos co terremoto do Xapón, o sunami, e logo as fugas radiactivas na central nuclear de Fukushima, a contaminación pois de moita xente, ademais dos problemas pola falta de auga, luz, etc.

Tamén os problemas e gerra interna de Libia, os bombardeos, as matanzas, as armas de detrucción que lle venderon os Estados Europeos, que agora loxicamente critican o dictador Gadafi, que está masacrando o propio pobo.

Todo esto faime observar e pensar neste desenrolismo de acumulacións, de ter moitas cousas, de crecementos dos negocios, das especulacións, das enerxías non limpas , das armas para xerar negocios lucrativos.

E miro para o ceo, vexo as nubes limpas, os páxaros cruzando, a tranquilidade no ambiente, e penso, que debemos vivir mais despacio, disfrutando do que temos, das enerxías limpas que as ai, como o vento, o sol, a auga, a biomasa, a xeotermica. Polo que digo Non as Nucleares nin as armas.

Un saúdo.

PRESENCIA COMPOSTELANA NA PINTURA

Nestes tempos atuales, donde certa arte contemporánea, sobre todo ligada a modas de globalización e homoxeinización de certos museos de arte contemporáneo, está a prescindir da pintura, e de sinalar que aquí na nosa cidade nestes ultimos tempos volve a ter unha presencia importante, e ademais a pintura de dous composteláns de xeracións distintas, de traxectorias moi distintas, de aportacións tamén diferentes, mais moi interesantes.

Así tuvemos na Galería SCQ a mostra do pintor xoven Manuel Eirís, donde a pintura estaba retida en elementos de uso cotián no proceso pictórico, como paños, estropaxos, entre outros.

Por outro lado temos no Centro Cultural de Vite unha exposición pictórica do veterano artista compostelán "Doro", que levaba tempo sin mostrar os seus traballos, debido a dificultades personais, e aquí recóllese un pouco de diferentes traballos e de diferentes épocas, pasando dende o figurativo ata a abstracións informalistas.

Así pois, a pintura volve a ter un protagonismo en Compostela e por artistas composteláns, que sempre seguimos a traballar na arte e na pintura, independentemente de modas ou imposicións.

Un saúdo.

NOS TEMPOS DO ANTROIDO

Andamos en tempos de antroido, e aínda que nas cidades cambiou bastante o incorporar novas formas, que as veces proveñen doutros lugares, polo que xa se denomina mais ben carnaval, tamén aínda se manteñen, principalmente nas zonas rurais, pobos e vilas.

En algunhas cidades combinan nos desfiles de carrozas, algunhas tamén de tipo tradicional ou que fan mención a traballos ou actividades nosas propias. Mais o antroido e tempo de disfraces, de troula, de cambiar de hábitos, de criticas os do poder, os caciques, de meterse coa xente de boas maneiras e divertidas. Por iso durante a dictadura estuveron prohibidos.

Un tempo por un lado de poñer en valor as nosas tradicións, que siguen os antroidos cos cigarróns de Laza e Verín, as pantallas de Xinzo, os xenerais do Ulla, o oso de Salceda, o rei de Covelo, entre outros, e tamén das críticas as situacións sociais e políticas, coas comparsas, lecturas de coplas, ou nos enterros do meco. Tempos de liberdade, divertimento, críticas e reflexións.

Un saúdo

PINTURAS E FRACASOS, DE I. DÍAZ PARDO

Polémicas aparte, sexan o apartalo de Sargadelos, ou a do actual legado de documentos para a Cidade da Cultura, o que sí está claro e que I. Díaz Pardo, é un dos grandes persoeiros do noso pais, unha persoa fundamental na nosa historia, intelectual, artista, home emprendedor da cultura, con editoriais, escritos, xunto con Seoane do Laboratorio de Formas, das empresas de Sargadelos, cos seus deseños modernos partindo de feitos históricos, etc.

Mais neste caso, e a exposición de pintura retrospectiva na Casa da Parra, a que fala dos seus acertos e fracasos, aínda que para mín son todos acertos, alí están obras de tipo clásico dos primeiros anos de pintor, ata as obras mais modernas , de carteis de cegos, de figuras mais soltas, de certos elementos xeométricos, cores mais planos, etc.

Así pois, unha persoa importante que influiu nas novas xeracións, como no meu caso, que nos enseñou o amor pola arte, pola nosa cultura, polo noso idioma, pola nosa historia, e ademais unha persoa emprendedora que aportou riqueza e cultura o noso pais. Os seus fracasos, quedan completamente esquencidos, polos moitos acertos que tuvo lugar durante os seus moitos anos de traballos diversos.

Un saúdo

NA PRESENTACIÓN DE DÚAS PROPOSTAS PICTÓRICAS

Xa tuvo lugar a presentación da exposición : Dúas propostas pictóricas : Maribel dos Anjos e Nolo Suárez, na Sala do P.I. do Tambre.

Así as cores e liñas dos Camos lineais de Maribel esvaran e crúzanse cos Ciclos Elementais de Nolo en apertas de conciliación, creando unha rede de vida, cores, diversidades, propostas e emocións. Superando o concreto para adentrarse en novos espazos intuitivos, de reflexión e imaxinación, ampliando os campos da visión pictórica, ata ir a novas formas de expresión e representación.

Dúas propostas pictóricas en diálogo e interación, completándose, compartindo elementos e o mesmo tempo mantendo as diferenzas, nos estilos e nas temáticas. Coa intención de avanzar nos entendementos, nas combinacións, mais manendo a independencia e a ilusión, de aconteceres as melloras das cousas da propia vida, das artes e da cultura.

Un saúdo.

UN DÍA DE NAVEGACIÓN

Saimos a navegar con vento favorable, nun día de inverno que mais parecía de primaveira, o sol brilaba entre nubes, e o vento soplaba sin demasiada forza, xusto o necesario para navegar no veleiro de Manuel Nieto pola ría de Muros ata perto de PortoSin.

Primeiro dende o porto a remos ata o yate, un esforzo e pericia de Manuel Nieto, que era o navegante experto. Logo no yate, xunto o seu cuñado Julio, o amigo Nando e mais eu, alí levaron o peso da navegación Nietto e Julio, Nando e mais eu, axudamos no que podíamos, e tamén soupemos gardar o equilibrio que é unha das cousas importantes.

Algunhas rafagas de vento poñían o velero a proba de inclinación, as ondas do mar salpicaban, a auga salgada moi perto, hinchaban as velas, tensaban as amarras, e como catro expertos marinos, fixemos unha navegación intensa, ata con doble xiro pola pericia do Nando o timón.

Un día e unha navegación para o recordo, co disfrute dun bon día e de boa compañía, de amigos e compañeiros que supimos cumprir na navegación, mais tamén con prudencia e respeto por un mar que ten a forza da inmensidade, da beleza e da vida.

Un saúdo.

DÚAS PROPOSTAS PICTÓRICAS

Presento estes días xunto coa pintora Maribel dos Anjos, unha exposición na Sala do Polígono do Tambre, que se titula precisamente así : Dúas Propostas pictóricas : Maribel dos Anjos e Nolo Suárez. Cada un presenta a súas proposta, a miña e de : Ciclos elementais, e a de Maribel de Campos lineais.

Son dúas propostas diferentes, independientes, mais con puntos en común, como ese diálogo da pintura coa actualidade, coas novas visións e interpretacións, dende os propios elementos pictóricos, como liñas, trazos, manchas, chorreos, ata no meu caso uns referentes concretos e elementos de reflexión, sobre algunhas agresións a natureza, mentras que Maribel, centrase mais na cor, na dimensión espacial e arquitectura pictórica e en formas mais tendentes a abstración pictórica.

Diversidade e achegamentos, a imaxinación e a reflexión, a expresividade por medio da pintura, entrelázanse nesta mostra conxunta.

Un saúdo.

A FORZA DO MAR

Nestes días pasados, de fortes tormentas, o mar ergueito na súa magnitude, mostrou a súa forza, o seu empuxe, deixando en moitas ocasións, esas obras dos humáns, como recheos, paseos marítimos, pantaláns, abrigos, medios desfeitos, e vindo o recordo aquela frase, de que o mar non se lle poden poñer cancelas.

Un mar para admirar, defender, aproveitar de forma responsable os seus recursos. Un mar de vida, as veces tamén de morte para algúns mariñeiros. Un mar de sorpresas e misterios.

Admiramos o mar, respetámolo, e pintámolo, no seu esplendor, coa súa forza, coas súas ondas,

para seguir disfrutando del, mais sempre co respeto e defensa que merece, e denunciando as agresións e contaminacións que algúns aínda seguen a provocar.

Eu seguirei pintando o mar, co seu esplendor, coas súas forzas, cos seus misterios.

Un saúdo.

A NECESIDADE DA CULTURA

Nestes tempos que corren, a situación económica derivada da crisis económica, que levou a moita xente o paro, é a maior preocupación dos cidadáns, e tamén debería ser a dos políticos.

Deberían estes escoitar mais os cidadáns, as súas necesidades, os seus problemas, así como as súas organizacións, tanto sindicais, como de veciños, culturais e sociais. E non como están a facer, escoitando mais os mercados, que foron en gran parte os culpables da crisis.

A crisis, que xa non é solo de falta de traballo, sinón tamén de valores, tamén afecta o mundo da cultura, cultura que algúns gobernantes pensan que poden prescindir ou minimizar, retirando apoios e subvencións, aproveitando a crisis, e decindo que hai outros prioridades.

Mais a cultura e necesaria para o ser humán, para adquirir coñecementos e ser mais reflexivos e creativos, e tamén a cultura e a arte xeneran riqueza e postos de traballo.

A cultura sirve para potenciar a nosa singularidade como pobo, con sinais de identidade propios, con unha lingua, patrimonio e tradición, e tamén con historia e contemporaneidade, que nos vai a axudar a afrontar os problemas, e tamén as crisis, con mais iniciativas e vontade.

Un saúdo.

REMATOU O ANO ADICADO A UXÍO NOVONEYRA

Aínda que o ano das Letras Galegas, adicado a Uxío Novoneyra, xa rematou fai uns meses oficialmente, para a Academia das Letras Galegas, acaba estes días con un congreso onde van a xuntar a distintos especialistas, escritores, poetas, e tamén as publicacións que se fixeron.

O parecer o retraso según a Academia foi porque a Xunta estuvo dando voltas e retrasando o citado evento, para o final non apoialo en nada, co cal tuvo que facerse cargo a propia Academia e o Concello da Coruña, que é donde se vai celebrar.

Tendo en conta que Uxío é un escritor e poeta fundamental para as nosas letras, mais sempre forte defensor da lingua e cultura galega, vinculado sempre o galeguismo e nacionalismo histórico, quizás tamén houbo outros motivos desta Xunta, que pouco apoia a cultura galega para negar os apoios para poñer en marcha o Congreso final sobre Novoneyra.

Algo que criticou con moi bon tino a propia Academia, e que debería ser extensivo a todalas persoas do mundo cultural, que traballamos pola arte e a cultura de este pais.

Eu dende logo sumome as críticas e protestas dos escritores e da Academia.

Un saúdo.

HOMENAXE A LUIS CARUNCHO

E sempre de celebrar que un pintor chegue os 80 anos e siga pintando con ilusión e certa continuidade. Esto é o que lle pasa o pintor coruñés Luis Caruncho, un dos máximos representantes a pintura xeométrica, e que ademais de pintor de longo recorrido, foi impulsor de iniciativa artísticas, como as mostras de Unión Fenosa, e tuvo responsabilidades dirixindo fundación ou museos, como este mesmo de Unión Fenosa. Pasou anos en Madrid, traballando e expoñendo, tamén en diversos paises do mundo, e as súas obras forman parte de numerosas coleccións de arte.

Por todo eso, e bon e merecido que teña unha homenaxe na súa cidade da Coruña, con unha exposición na Sala Municipal, que recolle obra en 7 momentos, como unha retrospectiva. E tamén a homenaxe que lle adicaron varios escritores e poetas na Coruña, como Xavier Seoane, Lino Braxe, Cesareo Sanchez, Fernan Vello, Anxeles Penas, entre outros.

Quizás falta tamén , unha exposición maior e mais extensa das súas obras, e tamén unha homenaxe de pintores, para que os actos da homenaxe fosen mais completos.

Un saúdo.

PONTES DE ACHEGAMENTOS

As pontes como elementos de achegamento dos diferentes, dos diversos. Achegamentos de distintas posicións, para cruzar orillas, ríos, regatos, ata rías como as que temos nós, caso de Betanzos, Vigo, entre outras outras.

Pontes diversos, dende moi antigos ata os mais modernos, dende tempos dos romanos, medioevo, ata os nosos días, por donde pasaron e pasan persoas, animais, vehículos, mercancías, e outras cousas.

Pontes para achegar novas ideas, achegamentos de culturas, das artes, da vida. Seguiremos a tender pontes de entedemento e achegamentos, cos demais para facer a vida mais intensa e mais humán.

Un saúdo.