ENTRE O CONSERVADURISMO E O POSTMODERNISMO

Pois entre un conservadurismo que está imperando nalgúns estamentos, coa volta o de antes, o clericalismo e tradicional, e o postmodernismo mais radical , que din pintar sin pintura, e que curiosamente tamén en ocasión apoiado por gobernos conservadores, atopamonos moitos dos pintores actuales, que aínda consideramos que a pintura ten algo que decir, que sirve de canle de comunicación e expresión, de sentimento e reflexión, de crítica constructiva e que amplia os coñecementos das persoas.

Unha pintura, inxerida na nosa cultura, que bebe de certas tradicións nosas, mais que se actualiza e moderniza, e que intenta aportar algo novo e interesante a sociedade, para que esta sexa mais xusta, solidaria, democrática e implicada nos problemas sociais e culturais do noso Pais.

A COMUNICACIÓN NAS ARTES PLÁSTICAS

Unha das tarefas das artes plásticas e a de servir de canle de comunicación. Sendo as artes plásticas unha manifestación mais da cultura e das artes en xeral para un Pais, e que a través delas os creadores expresan as súas visións das cousas, dos coñecementos, impesións, sensacións, a comunicación que se transmite a propia sociedade forma parte do seu contido.
Mais tamén, aparte da comunicación, as artes plásticas queren ter coa sociedade, e coa súa cidadanía uns transvase de reflexións, de actividades participativas, para así completar esa comunicación tan necesaria da relación entre creadores e público.
O público interesado nas artes plásticas, vai completar e complementar o aportado pola visión do propio artista, o ser este público, o que reciba , complete e forme tamén a súa propia visión das cousas, coas súas reflexións, críticas e aportacións.

SEGUIRÁN OS RECORTES

Pois é moi posible que sigan os recortes no tocante a cultura, e logo tamén as artes, pois o novo goberno suprimiu o Ministerio de Cultura, coa respectiva partida económica e aspectos que farían que tuvese un desenrolo mais intenso.
Unha vez mais os conservadores, consideran a cultura algo sustituible, algo secundario, non dándose conta que a cultura e as artes, ademais de coñecementos aportan riqueza para un pais, o xenerar beneficios económicos e postos de traballo.
Outro tanto lle ocurre a Investigación, co cal mal nos vai ir, sin o desenrolo preciso das artes e das investigacións, paralizase dalgunha maneira as iniciativas, a creatividade, e as oportunidades, que sempre xeneraron riquezas, tanto materiais como espirituais, da formación, coñecementos e creatividades humanas.

EXPOSICIÓN COLECTIVA NA GALERÍA CITANIA

Tuvo a ben a Galería Citania de Compostela, facer unha exposición colectiva de diversos artistas galegos, entre os que me encontro, como exposición de final de ano 2011. Alí coíncidimos pois, artistas de distintas xeracións e de diveros estilos, mais todos con obras actuales.
Dende a figuración a abstración, dende traballos en lenzo , tabla e papel, pintura, debuxos e gravados, xunto tamén a escultura.
Dende Xulio Maside, Pardiñas, Morquecho, Figueiras, Vicente Prego, Aurichu, Nolo Suárez, Baldo Ramos, Cruz Pérez, en pintura, e Alvaro de la Vega e F. Pazos en escultura. Todo un bó acontecmento como remate do ano e para os que gusten da arte, pintura e escultura que se está a facer actualmente por estes artistas. Parabéns logo os responsables da Galería Citania, Euloxio Ruibal e Montse Nieto.

DÍA DE AUGA E VENTO

Soplaba o vento con forza e a auga caiga a chaparróns, un remuiño de ar levoume o paraugas deixandome a intemperie, entre a auga e o vento.
Molleime, recordando aqueles invernos tamén de augas, de xogos aínda chovendo, mollados para a casa, logo abrigandose e cambiando a roupa mollada.
Na retina e no maxín, quedaron imaxes líquidas, non moi claras, sensacións de humidades e auga, que fun recollendo, que fun logo elaborando, compoñendo, humedecendo, nos papeis e nas taboas, ata que foi saínda algo pictórico, que recollía aquelas sensacións dos corpos e as miradas molladas.